Michel Jansen

Eigenlijk heb ik een verschrikkelijke hekel aan strijken, dus ik zorg er altijd voor dat ik zo veel mogelijk spul heb dat ik gewoon uit de wasmachine (voorzien van een flinke scheut wasverzachter) kan trekken, op kan hangen en daarna *hop* de kast in kan mikken. Dat werkt op zich prima, totdat je niet eens meer de tijd neemt om het spul direct uit de wasmachine te halen en netjes op te hangen, zodat het recht opdroogt.
De afgelopen paar weken waren voor mij een opstapeling van dit soort momenten, wat er effectief op neerkomt dat ik een hele berg gekreukte zooi op de plaats waar normaal een bank zichtbaar was heb liggen. Geen ontkomen aan dus om even naar de strijkbout te grijpen.
Waarom heb ik nu eigenlijk zo’n hekel aan strijken? Is het omdat het hersenloos werk is? Is het omdat het een verplichting is? Eigenlijk is het helemaal niet zo’n gek tijdverdrijf. Men neme een grote ton was, een strijkplank, de welbekende hete bout en, nu komt het, een MP3-speler gevuld met lekkere muziek (ik kan Air erg aanraden voor dit soort momenten) en dan is het relaxen geblazen. Niks Zen, niks Yoga, gewoon dom met een stuk ijzer over je kleren aaien tot het er weer een beetje fatsoenlijk uit ziet. Ondertussen heb je meer dan tijd genoeg om eens rustig na te denken over je dag, lekker weg te dromen bij fijne muziek, of gewoon even helemaal nergens aan te denken.
Natuurlijk heb ik niet iedere dag tijd om een uur lang nergens aan te denken, maar als we nu alle overspannen managers voorzien van een strijkbout, wil ik er best een paar keer per maand mijn kleren langskruien ;)

Ach, ik ga maar weer eens de volgende mand strijken. Ik denk dat het dit keer maar eens Katie Melua wordt in mijn MP3-speler.

Noem me eigenwljs, maar ik ben het niet eens met de indeling van onze seizoenen. Ik loop nu lekker buiten op m’n teenslippers met een perenijsje in mijn hand, Gorillaz in mijn oren en terwijl ik dit schrijf breekt de onverduisterde zon door de wolken.
Het is begin oktober en ik heb helemaal de zomer in mijn bol. Waar staat het witbier?

Als je net een druk weekend achter de rug hebt, gevuld met maffe activiteiten met Tweakers, genoeg bier, net iets te veel cocktails en sterke drank (hoe vaak zou ik Tequila nu ondertussen al afgezworen hebben?) en ook nog een dag met Shell, inclusief een rondje slipcircuit Zandvoort, verwacht je niet dat het meest noemenswaardige dat je te vertellen hebt afkomstig is van onze eigen Nationale Spoorwegen. Toch is dat bij mij nu het geval.
De Shell dag waar ik het hier over heb, was namelijk vandaag, en daar was ik naartoe met Mark. Het was dan ook met hem dat ik vandaag op het station van Amersfoort bij de Burger King tot de conclusie kwam dat ze daar geen toiletten hebben, maar dat er wel een openbaar toilet aanwezig is op het perron. Daar aangekomen, blijkt het een wel heel hip geautomatiseerd ding te zijn: Je moet eerst een 0900 nummer bellen en een code intoetsen, waarna de deur op afstand wordt ontgrendeld. Leuk allemaal, maar hoe doen mensen zoals Mark, die net op zo’n moment een lege telefoonbatterij hebben, dat dan? Simpel: ze nemen iemand mee die ook naar de WC moet, en gaan vervolgens naar binnen als diegene naar buiten komt.
Gelukkig is de NS heel zorgzaam voor dit soort mensen, en worden ze voorzien van een gratis douche met, als je geduld hebt, ook een voetenbad. Iets dat Mark nu in ieder geval niet snel vergeet ;)

Did you ever feel like there just weren’t enough hours in the day?
Have you ever stayed up late because you weren’t tired enough to go to bed? Have you ever felt like you didn’t get enough
sleep and it was, too soon, time to get up? Have you ever wished for more free time to pursue different activities and goals?

Bron: The 28 Hour Day

Ooh, wat zou ik daar nu veel voor geven. Laten we dan ook meteen 24 uren extra toevoegen aan een week, want die kom ik op dit moment echt te kort ;)

Tsja, als je lekker in bed TV ligt te kijken, en die afstandsbediening ligt eigenlijk net buiten handbereik, zie je wel eens dingen die je anders snel naar de uitknop hadden doen grijpen.

Zo lig ik mij op dit moment te verbazen over het nog altijd dalende niveau van de welbekende sexreclames. Ik bedoel, die uitgewoonde pornosterretjes die met hun lichaamsdelen staan te zwaaien met een voice-over van een zwoele vrouwenstem die volstrekt euforisch een telefoonnummer uitkreunt, kennen we ondertussen wel, net zoals de altijd net iets te neppe contactadvertenties van dames achter een 0906 nummer met een boxnummer. Het zogenaamde “SMS Chat” is voor mij echter nog helemaal nieuw.

Op dit moment hoor ik de stem van Clasisse, 19 jaar, die klinkt alsof ze zojuist ofwel een doos sigaren heeft gerookt, ofwel een fles whisky flink heeft laten klotsen (of misschien een combinatie van die twee), maar wat door moet gaan voor een geile damesstem. Clasisse heeft hemels lang blond haar, blauwe ogen, een slank figuur en mooie lange benen, volgens eigen zeggen tenminste. Voor slecht