Michel Jansen

Het is een druilerige donderdagavond en terwijl je in de avondschemering de straat oversteekt schrik je plots van twee koplampen die toebehoren aan de navyblauwe Volkswagen Passat, waarmee je voor het goed en wel tot je doordringt in een intieme omhelzing bent beland.

Terwijl je wordt binnengereden bij de eerste hulp, pakt één van de urgentiemedewerkers, die belast is met het contacteren van je naaste familie, je mobiele telefoon en begint door je eindeloos lange contact list te bladeren. “Wat zou het handig zijn als er een standaard bestond”, denkt de verpleegkundige nog.

En daar ben ik het helemaal mee eens! East Angelian Ambulance Service is hiervoor in de UK in 2005 al een grootse campagne begonnen, waarin zij voorstellen een contact aan te maken met de naam “ICE” (In Case of Emergency) en het nummer dat gebeld kan worden. Dezelfde standaard wordt gehanteerd in de Amerikaanse staat Victoria en in mijn ogen is het lang geen idee.

Ik heb in ieder geval mijn telefoon voorzien van een ICE. Dat betekent natuurlijk niet dat het geen goed idee is om ook een papieren versie bij je te dragen, die zijn naast makkelijker te vinden ook nog eens een stuk bestendiger tegen ongelukken ;)

Nu ik mijn studie weer heb opgepakt volg ik een aantal interessante vakken. Eén daarvan is Graphics & Virtual Reality, waarbij ik voor het eerst kennis heb gemaakt met het Open Source 3D-modeling tool Blender.

De term Open Source roept veelal associaties op met brakke, krakkemikige producten die door een stel puisterige nerds amateuristisch inelkaargeprutst zijn en eigenlijk alleen door diezelfde puisterige nerds gebruikt kan worden. Niets is minder waar voor Blender.

Binnen een paar dagen heb ik al voldoende ervaring opgedaan om samen met mijn studiegenoot Marijn een aardig poppetje inelkaar te “Blenderen”. Iets dat me in 3D studio MAX een stuk meer tijd had gekost :)

Erg leuk om ook eens te bekijken, is het project Elephants Dream, waarbij een groep artiesten en ontwikkelaars in een korte tijd een film inelkaar heeft gedraaid met uitsluitend open source hulpmiddelen. Toegegeven, het verhaal is ruk, maar het ziet er wel erg vet uit :D

Terwijl er al geruime tijd panisch wordt gedaan over de dreigende vergrijzing en hoe we straks met z’n allen als werkende bevolking nog voor al onze ouderen kunnen zorgen, publiceert het ministerie van sociale zaken een onderzoek met een wel heel interessante conclusie. Wat blijkt namelijk? Door de stijgende huizenprijzen, het gemiddeld hoge opleidingsniveau en het grotere aandeel werkende vrouwen onder de oudjes is hun welvaartsniveau behoorlijk toegenomen.

Uit het onderzoek van het ministerie blijkt dat het inkomen van ouderen tot 2030 sneller toeneemt dan dat van 65-minners. De koopkracht van ouderen neemt met bijna een kwart toe.

Bron: De Volkskrant van dinsdag 19 december 2006.

Zijn we met z’n allen toch mooi voorbarig panisch geweest.

Overigens is het niet allemaal koek en ei wat er in het rapport te lezen valt. Het aantal ouderen met een onvolledige AOW groeit ook. Kunnen die rijke oudjes mooi aan meebetalen ;)

Al een tijdje wacht ik op de juiste gelegenheid om wat te schrijven over de nieuwe dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen. Zelf had ik alleen nog maar een weinig representatief ritje Rotterdam-Enschede geprobeerd op een zondag, dus aan echte ervaring ontbrak het me nog. Met al het nieuws dat ik er al over heb gelezen, had ik mijn post eigenlijk al bijna klaar in mijn hoofd.

Ik zou schrijven over hoe de NS eindelijk eens goed na heeft gedacht, door een blik wiskundigen open te trekken die met een stevig staaltje grafentheorie een echt degelijk model hebben berekend. Over dat het oneerlijk is om alleen te kijken naar hoe veel langer een reis van begin tot eind duurt als je nu ineens vier keer per uur in plaats van twee keer per uur die reis kunt maken (thuis wachten telt men gemakshalve niet bij de reistijd op). Ik zou afgeven op alle mensen die bij voorbaat al klagen dat het allemaal maar niks is en dat alle verandering slecht is.

Dit weekend zou mijn “grand moment” zijn. Een ritje naar mijn ouders – voorheen twee uur, nu een half uur langer. Nu wonen mijn ouders dan ook in een klein dorpje, dus de reis ernaartoe is niet de meest voor de hand liggende, dus hoewel ik die dertig minuten wel beter zou kunnen besteden, zat ik er ook niet erg mee in mijn maag. Totdat ik erachter kwam waar ik die dertig minuten voortaan mag besteden… Op een fucking station!

Ja, je leest het goed. De NS herstructureert een hele dienstregeling, gooit het concept sneltrein overboord, berekent wat voor zo veel mogelijk reizigers een zo optimaal mogelijk vertrekschema is, met minder kans op vertragingen en dat alles zodat ik voortaan een half uur in de kou op een station mag gaan wachten omdat de trein waar ik eigenlijk mee weg had gekund twee minuten eerder is vertrokken.

Way to go NS. In ieder geval moet ik het jullie nageven: Bij die specifieke overstap zal ik in het voortaan geen vertraging meer ondervinden…

wo 13/12/06 – De RTBF heeft vanavond aangekondigd dat Vlaanderen de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen. Dat gebeurde in een docufictie-programma, maar dat was niet meteen duidelijk. “Een misplaatste grap”, zegt de woordvoerder van premier Guy Verhofstadt (VLD).

bron: VRT Nieuws.

Toevallig volg ik net op dit moment het vak Mediapsychologie 2, waarbij we het continu over dit soort dingen hebben. Het is namelijk niet de eerste keer dat een fictief nieuwsbulletin zo veel ophef veroorzaakt. Eerder (1938) raakte half Amerika al in paniek na een uitzending van “War of the Worlds” door Orson & Welles. Nieuwsgierig? De uitzendingen zijn on-line te beluisteren.

In ieder geval weer eens een mooie gelegenheid om over de invloed van de media na te denken :)

Als kersverse iPod bezitter moest ik om het volgende filmpje wel lachen:

Natuurlijk is het geen officiële ad van Apple, maar daar is ‘ie niet minder flauw om. Overigens schijnt de Zune in het echt ook wel echt behoorlijk te zuigen.

Ik hou van muziek. Wat ik ook doe, er kan altijd muziek bij en uit mijn kamer zul je dan ook vrijwel altijd diverse nummers van al dan niet bekende artiesten horen schallen. Ook onderweg luister ik graag naar muziek, maar de laatste tijd niet meer. Met het verdwijnen van mijn trouwe geliefde iPod Shuffle moest ik ook afscheid nemen van mijn dagelijkse portie muziek op de fiets, in de bus of gewoon even tussendoor.

Al een tijdje zocht ik naar verwachting. Verwend dat ik was geraakt door mijn Shuffle, kon ik geen genoegen meer nemen met onhandig geworstel met batterijen (er zullen vast mensen zijn die dat vlekkeloos kunnen en het altijd zo plannen dat ze volle batterijen hebben, maar bij die groep hoor ik duidelijk niet). Omdat ik eigenlijk de kriebels krijg bij de gedachte van een speler met harde schijf in combinatie met mijn lompheid, ging mijn eerste voorkeur uit naar Apple’s iPod nano, maar bij het uitblijven van een variant met meer dan 15 GB ruimte, ben ik uiteindelijk toch voor zijn grote broertje gegaan.

Sinds vandaag prijkt er dus een shiny iPod Video van de nieuwste revisie op mijn bureau en ik ben er erg tevreden over. Om de één of andere reden weet Apple het toch telkens weer voorelkaar te maken om producten op de markt te zetten die weliswaar technisch niet tot de absolute top behoren, maar toch net iets extra hebben waardoor je van een magisch gevoel wordt voorzien bij het openen van de verpakking. Ik heb weer muziek!

Amerika. Symbool van vrijheid en democratie en het blauw op de straat van onze aardbol. Dit filmpje is gemaakt door een bezoeker van een bibliotheek van UCLA, waar politieagenten een student taseren, ookal vormt hij duidelijk geen enkele vorm van bedreiging. Je moet even door het belabberde camerawerk heenbijten, maar het is werkelijk shockerend hoe er door deze agenten misbruik wordt gemaakt van hun macht.

In het kader van nieuwsberichten die de moeite waard zijn, bouwt een zeventienjarige tiener zo maar even een kernfusiereactor.

Goed, hij verbruikt op dit moment nog meer energie dan hij opwekt, maar de rest van de mensheid is al jaren bezig en heeft nog niets bereikt.