Michel Jansen

Al een tijdje wacht ik op de juiste gelegenheid om wat te schrijven over de nieuwe dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen. Zelf had ik alleen nog maar een weinig representatief ritje Rotterdam-Enschede geprobeerd op een zondag, dus aan echte ervaring ontbrak het me nog. Met al het nieuws dat ik er al over heb gelezen, had ik mijn post eigenlijk al bijna klaar in mijn hoofd.

Ik zou schrijven over hoe de NS eindelijk eens goed na heeft gedacht, door een blik wiskundigen open te trekken die met een stevig staaltje grafentheorie een echt degelijk model hebben berekend. Over dat het oneerlijk is om alleen te kijken naar hoe veel langer een reis van begin tot eind duurt als je nu ineens vier keer per uur in plaats van twee keer per uur die reis kunt maken (thuis wachten telt men gemakshalve niet bij de reistijd op). Ik zou afgeven op alle mensen die bij voorbaat al klagen dat het allemaal maar niks is en dat alle verandering slecht is.

Dit weekend zou mijn “grand moment” zijn. Een ritje naar mijn ouders – voorheen twee uur, nu een half uur langer. Nu wonen mijn ouders dan ook in een klein dorpje, dus de reis ernaartoe is niet de meest voor de hand liggende, dus hoewel ik die dertig minuten wel beter zou kunnen besteden, zat ik er ook niet erg mee in mijn maag. Totdat ik erachter kwam waar ik die dertig minuten voortaan mag besteden… Op een fucking station!

Ja, je leest het goed. De NS herstructureert een hele dienstregeling, gooit het concept sneltrein overboord, berekent wat voor zo veel mogelijk reizigers een zo optimaal mogelijk vertrekschema is, met minder kans op vertragingen en dat alles zodat ik voortaan een half uur in de kou op een station mag gaan wachten omdat de trein waar ik eigenlijk mee weg had gekund twee minuten eerder is vertrokken.

Way to go NS. In ieder geval moet ik het jullie nageven: Bij die specifieke overstap zal ik in het voortaan geen vertraging meer ondervinden…

wo 13/12/06 – De RTBF heeft vanavond aangekondigd dat Vlaanderen de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen. Dat gebeurde in een docufictie-programma, maar dat was niet meteen duidelijk. “Een misplaatste grap”, zegt de woordvoerder van premier Guy Verhofstadt (VLD).

bron: VRT Nieuws.

Toevallig volg ik net op dit moment het vak Mediapsychologie 2, waarbij we het continu over dit soort dingen hebben. Het is namelijk niet de eerste keer dat een fictief nieuwsbulletin zo veel ophef veroorzaakt. Eerder (1938) raakte half Amerika al in paniek na een uitzending van “War of the Worlds” door Orson & Welles. Nieuwsgierig? De uitzendingen zijn on-line te beluisteren.

In ieder geval weer eens een mooie gelegenheid om over de invloed van de media na te denken :)

Als kersverse iPod bezitter moest ik om het volgende filmpje wel lachen:

Natuurlijk is het geen officiële ad van Apple, maar daar is ‘ie niet minder flauw om. Overigens schijnt de Zune in het echt ook wel echt behoorlijk te zuigen.

Ik hou van muziek. Wat ik ook doe, er kan altijd muziek bij en uit mijn kamer zul je dan ook vrijwel altijd diverse nummers van al dan niet bekende artiesten horen schallen. Ook onderweg luister ik graag naar muziek, maar de laatste tijd niet meer. Met het verdwijnen van mijn trouwe geliefde iPod Shuffle moest ik ook afscheid nemen van mijn dagelijkse portie muziek op de fiets, in de bus of gewoon even tussendoor.

Al een tijdje zocht ik naar verwachting. Verwend dat ik was geraakt door mijn Shuffle, kon ik geen genoegen meer nemen met onhandig geworstel met batterijen (er zullen vast mensen zijn die dat vlekkeloos kunnen en het altijd zo plannen dat ze volle batterijen hebben, maar bij die groep hoor ik duidelijk niet). Omdat ik eigenlijk de kriebels krijg bij de gedachte van een speler met harde schijf in combinatie met mijn lompheid, ging mijn eerste voorkeur uit naar Apple’s iPod nano, maar bij het uitblijven van een variant met meer dan 15 GB ruimte, ben ik uiteindelijk toch voor zijn grote broertje gegaan.

Sinds vandaag prijkt er dus een shiny iPod Video van de nieuwste revisie op mijn bureau en ik ben er erg tevreden over. Om de één of andere reden weet Apple het toch telkens weer voorelkaar te maken om producten op de markt te zetten die weliswaar technisch niet tot de absolute top behoren, maar toch net iets extra hebben waardoor je van een magisch gevoel wordt voorzien bij het openen van de verpakking. Ik heb weer muziek!

Amerika. Symbool van vrijheid en democratie en het blauw op de straat van onze aardbol. Dit filmpje is gemaakt door een bezoeker van een bibliotheek van UCLA, waar politieagenten een student taseren, ookal vormt hij duidelijk geen enkele vorm van bedreiging. Je moet even door het belabberde camerawerk heenbijten, maar het is werkelijk shockerend hoe er door deze agenten misbruik wordt gemaakt van hun macht.

In het kader van nieuwsberichten die de moeite waard zijn, bouwt een zeventienjarige tiener zo maar even een kernfusiereactor.

Goed, hij verbruikt op dit moment nog meer energie dan hij opwekt, maar de rest van de mensheid is al jaren bezig en heeft nog niets bereikt.

Vandaag is de dag dat wij, brave burgers van Nederland, van ons laten horen waar het gaat om wie de komende vier jaar ons land gaan regeren en hoe zij dat gaan doen. De manier waarop we dat doen is de laatste paar jaren nogal veranderd. De stemmachine als vervanger van het rode potlood verandert de manier waarop een stem uiteindelijk wordt uitgebracht, maar veel interessantere veranderingen vinden plaats in de manier waarop die stem wordt gevormd.

Tijdens vorige verkiezingen bestond er reeds de stemwijzer, bedoeld om de zwevende kiezer een houvast te bieden bij het bepalen van zijn keuze. Aan het begin van deze verkiezingsperiode schoten de kieswijzers als paddestoelen uit de grond, met een ware wildgroei aan on-line hulpmiddelen als gevolg. Hartstikke fijn natuurlijk, al die hulp, maar de overvloed aan keuzemogelijkheden maakt het uiteindelijke stemmen er niet makkelijker op. De verschillende stemwijzers zijn daarnaast ook nog eens van bijzonder wisselende kwaliteit; sommige uitvoeringen zijn zelfs bijzonder slecht.

Het grote gevaar dat deze stemwijzers met zich meebrengen is dat mensen ze als bepalend zien en hun stem direct laten afhangen van de uitkomst ervan. Hoewel deze on-line hulpmiddelen erg goed zijn om snel een beeld te krijgen van je eigen politieke voorkeur en de verhouding van politieke partijen daarover, zijn ze allerminst in staat een volledig beeld te schetsen. Voor informatie over de argumentatie omtrent de verschillende standpunten zijn de partijprogramma’s en websites van partijen onmisbaar, evenals debatten op TV en artikelen in de krant. De trend is echter dat die media worden overgeslagen en dat de on-line hulpmiddelen niet langer als stemwijzers, maar als stembepalers worden gebruikt. Daardoor geeft de kiezer niet alleen veel van zijn macht uit handen, maar wordt het voor politieke partijen ook nog eens erg verleidelijk om een zo “stemwijzervriendelijk” programma op te stellen.

Omdat wij kiezers uiteindelijk liever lui dan moe zijn, hier mijn manier om op een verantwoorde manier gebruik te maken van stemwijzers om zonder je suf te lezen tot een eindoordeel te komen. Hiermee kun je in principe in een uur tijd al een heel eind komen met je keuze.

1. Bedenk om te beginnen of er onderwerpen zijn die je belangrijk vindt (toekomstig en verleden) en schrijf deze op.
2. Doorloop de stemwijzer op www.stemwijzer.nl waarbij je alle stellingen met “weet niet” beantwoordt, behalve die waarvan je nu al zeker weet wat je mening erover is. Schrijf onderwerpen die je belangrijk vind bij de onderwerpen die je eerder al op hebt geschreven.
3. Negeer de uitkomst van StemWijzer.nl, maar gebruik het overzicht om van die stellingen door te klikken naar de partijprogramma’s van partijen.
4. Zoek van alle onderwerpen op hoe belangrijk partijen deze onderwerpen vinden. Bij Groen-links is dit bijvoorbeeld heel duidelijk weergegeven in de vorm van een “tag-cloud”.
5. Zoek van alle onderwerpen op wat de mening van partijen is die het belangrijk vinden. Hiervoor kun je wekenlang TV kijken en kranten en opiniebladen lezen, maar ervan uitgaande dat je daar te lui voor bent, is het meeste ook wel op de partijwebsites te vinden.
6. Zoek van alle onderwerpen op wat partijen hier in het verleden mee hebben gedaan en wat je daar van vindt.
7. Gebruik optioneel het Kieskompas om te bepalen waar je je in het politieke “landschap” bevindt en welke partijen daar in de buurt zitten.
8. Kies partij! Daar kan niemand je bij helpen, maar baseer je daarbij op jouw mening en niet die van de makers van een stemwijzer.

Vergeet daarna trouwens niet te stemmen ;)