Al een tijdje wacht ik op de juiste gelegenheid om wat te schrijven over de nieuwe dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen. Zelf had ik alleen nog maar een weinig representatief ritje Rotterdam-Enschede geprobeerd op een zondag, dus aan echte ervaring ontbrak het me nog. Met al het nieuws dat ik er al over heb gelezen, had ik mijn post eigenlijk al bijna klaar in mijn hoofd.
Ik zou schrijven over hoe de NS eindelijk eens goed na heeft gedacht, door een blik wiskundigen open te trekken die met een stevig staaltje grafentheorie een echt degelijk model hebben berekend. Over dat het oneerlijk is om alleen te kijken naar hoe veel langer een reis van begin tot eind duurt als je nu ineens vier keer per uur in plaats van twee keer per uur die reis kunt maken (thuis wachten telt men gemakshalve niet bij de reistijd op). Ik zou afgeven op alle mensen die bij voorbaat al klagen dat het allemaal maar niks is en dat alle verandering slecht is.
Dit weekend zou mijn “grand moment” zijn. Een ritje naar mijn ouders – voorheen twee uur, nu een half uur langer. Nu wonen mijn ouders dan ook in een klein dorpje, dus de reis ernaartoe is niet de meest voor de hand liggende, dus hoewel ik die dertig minuten wel beter zou kunnen besteden, zat ik er ook niet erg mee in mijn maag. Totdat ik erachter kwam waar ik die dertig minuten voortaan mag besteden… Op een fucking station!
Ja, je leest het goed. De NS herstructureert een hele dienstregeling, gooit het concept sneltrein overboord, berekent wat voor zo veel mogelijk reizigers een zo optimaal mogelijk vertrekschema is, met minder kans op vertragingen en dat alles zodat ik voortaan een half uur in de kou op een station mag gaan wachten omdat de trein waar ik eigenlijk mee weg had gekund twee minuten eerder is vertrokken.
Way to go NS. In ieder geval moet ik het jullie nageven: Bij die specifieke overstap zal ik in het voortaan geen vertraging meer ondervinden…