Michel Jansen

Ook vanochtend stond de wekker weer vroeg. Voor het ontbijt hadden we dit keer eens ter variatie voorverpakte sandwiches in plaats van Japans eten, want we moesten snel onze eerste shinkansen van deze reis halen. De ‘hikari railstar’, die ook meteen de meest futuristisch ogende soort is, bracht ons met 270 km/h naar Himeji, om daar het gelijknamige kasteel te bezoeken (als het meezit, zit er een plaatje bij deze post, maar plaatjes komen soms niet over). Met koud, maar mooi zonnig weer zag het er allemaal fantastisch uit.

Terug in Osaka brachten we een bezoek aan Osaka University, waar ons ook weer de nodige presentaties en demonstraties te wachten stonden. Met onderwerpen die op alle fronten pasten binnen ons eigen onderzoek was dit al erg geslaads, maar het werd nog veel interessanter toen meneer Kitamura ons uitnodigde in zijn lab. Voor zijn onderzoek naar augmented en virtual reality interfaces werd namelijk dermate veel interesse getoond, dat hij bereid was om na het programma een een extra bezoek in te lasten.

Van de ‘active blocks’ en de ‘illusion hole’ zijn uiteraard weer de nodige foto’s en filmpjes, maar bij gebrek aan laptop moet ik die nog even schuldig blijven.

Na een korte nacht begonnen we vandaag na een ontbijtje met ons eerste bedrijfsbezoek aan Omron, een bedrijf dat aan allerhande vormen van ‘sensing & control’ doet. We zagen veel demo’s en toepassingen, maar de gezichtsherkenning en de deur die ontgrendelt voor je de klink vastpakt waren het indrukwekkendste.

Ondertussen werd ook duidelijk dat de lange reis, de korte nacht en het andere eetpatroon toch een uitwerking heeft op mensen. Een aantal mensen verloor hun maaginhoud in bussen en bosjes, maar ook ik had me wel eens beter gevoeld. Na een paar minuutjes rust op de wc met verwarmde bril (en billensproeier/-droger) bij Oberon ging het gelukkig alweer wat beter. Van het uitstekende ‘all you can eat buffet’ tijdens de lunch heb ik echter niet zo veel genomen.

‘s Middags gingen we naar het Nara Institute for Science and Technology, het NAIST, waar we hartelijk werden ontvangen door een vriendelijke dame. Zij had duidelijk een behoorlijke vinger in de pap gehad bij het organiseren: aan alle details was gedacht. In het gebouw hingen overal briefjes met “welcome bonsai” en op meerdere plaatsen was een Nederlandse vlag naast de Japanse te bespeuren.

De presentaties van studenten en onderzoekers waren interessant, maar door het japanse engrish soms lastig te volgen. Eigenlijk waren het er ook net iets te veel. Een stel gave demo’s, waaronder een virtual reality ‘magic cup’ (filmpjes volgen) waren een welkome afsluiting.

Zojuist hebben we met een aantal nog even genoten van de heerlijke Japanse keuken, maar nu is het toch echt bedtijd. Over minder dan zes uur gaat de wekker alweer…

Tijd voor een update. Vandaag begon onze eerste dag op het hoogste gebouw van Osaka: het Umeda Sky Building. Daar keken we uit over de stad vanaf de bekende ‘floating garden’, die ocerigens niet zweeft, noch planten of bomen bevat.

De volgende stop bracht ons naar even buiten Kyoto. Daar bezochten we de erg indrukwekkende tempel van de god van de oogst en de sake, Inari. Naast ettelijke honderden stenen vossen zagen we daar ook vele traditionele graven, terwijl we liepen over het pad van ‘tori’ (poorten) waar de tempel zo bekend om staat. We namen duidelijk niet de touristische route, bleek al snel. Toen we op een gegeven moment het dichte bamboebos verlieten en een woonhuis (uiteraard met vending machine) zagen, wisten we dat we behoorlijk ‘off-track’ waren.

Om meteen maar even te bevestigen dat Japan het land van contrast en tegenstellingen is, gingen we na de tempel naar de wijk ‘Dotombori’ in Osaka. In dit koninkrijk van neonlicht eindigden we onze dag met lekker eten, genoeg sake en een strooptocht naar een laatste drankje, waarbij we langs dubieuze plaatsen kwamen. Dotombori is duidelijk de wijk van plezier, van welk soort dat ook moge zijn. Waar vind je anders SM clubs en parkeerplaatsen vol lamborghinis en lexussen, waar je je auto binnen kunt rijden om met de motor nog draaiend uit te stappen en zonder om te kijken weg te lopen.

Ja, zo heet ons hotel in Osaka serieus :P Zojuist voor het eerst uit gegeten hier. Met ons beste Japans viel dat nog niet mee.

Aangezien het alweer 1:00 is, wordt het maar weer eens tijd om het bedje op te zoeken. Nadat de groene thee op is that is ;)

Na een lange vlucht waar ik vast later nog eens over schrijf, zitten we nu hier op Narita airport te wachten op de overstap naar Osaka. Zelf heb ik ‘m thuis gelaten, maar dankzij het nerdgehalte van de meegebrachte laptops zit ik hier nu wel even mooi een weblog post te tikken via ons houtje-toutje knutsel WLAN :D

Flink gehaast, maar alles op tijd in de tas gekregen. Zul je altijd zien: is de bus te laat :P

Zo netjes zou ik dit zelf nooit kunnen, maar Hester gelukkig wel :D

…maar niet naar Japan. Zojuist een uitzwaaiborrel gehad waarbij ook de deelnemers aan de skireis afscheid namen. Nu wordt het toch echt eens tijd om mijn tas te pakken, maar eerst genieten van mijn laatste avond in Nederland met Hester.