Michel Jansen

Ik ben niet zo’n fan van fastfood. Goed, het is goedkoop, maar om daarvoor nu kleffe hamburgers, slappe friet en waterige cola als maaltijd te nemen is het mij over het algemeen niet waard. Nu zit hier al een tijdje zo’n “Wok2Go” tent, waar je een beetje McDonald’s style wok spul kunt eten: je bestelt wat van een verlicht bord boven een overwegend TL-verlichte toonbank en dat wordt dan direct voor je gewokt en binnen een minuut staat er een heerlijk geurig kartonnen doosje voor je neus te dampen. Dat alles voor een eurootje of vijf.

Vandaag ben ik daar dan eindelijk eens wat gaan eten met Mark en Remko. Daar stond ik dan: zojuist waren mijn vijf euro (of eigenlijk die van Mark, want ik was vergeten te pinnen) over de toonbank gegaan in ruil voor een portie pittig rundvlees met bami en nu stond ik voor de onvermijdelijke keuze: mes en vork of eetstokjes? Ik had nog nooit met eetstokjes gegeten, dus de goedkope snackbarvorkjes waren de meest veilige keuze. Vanuit het andere bakjes keken mij twee houten stokjes aan, lonkend, avontuurlijk. “Ach, waarom ook niet, behalve de koks is het toch leeg, dus niemand ziet hoe ik zit te prutsen.” dacht ik, en ik pakte één paar eetstokjes. Remko deed mee en Mark speelde het op safe met een plastic vorkje.

Natuurlijk had Mark zijn doosje vervolgens al zo’n beetje leeg voor Remko en ik goed en wel onze eetstokjes meester waren, maar langzaam maar zeker bleef er toch steeds meer eten daadwerkelijk aan de stokjes hangen en lukte het zowaar om ook nog wat van dat eten naar de juiste plek in de mond te krijgen. Tegen de tijd dat Remko zijn hele doosje al leeg heeft en Mark al aan zijn extra loempia begonnen is, ben ik net een keer op tweederde van mijn portie. “Ben ik nu zo hardleers?”, vraag ik mij af. Ik besluit moedig door te prutsen, ik heb tenslotte nog steeds best honger.

Als ik eindelijk klaar ben, komt de aap uit de mouw. Remko had al eens een paar keer eerder met die dingen gegeten. Ik voel me ineens een stuk minder klungelig. Met kramp in mijn hand, maar een voldaan en vol gevoel in mijn maag verlaat ik de TL-verlichte Wok2Go, op naar huis.

Mocht door dit te lezen de avontuurlijke kriebels gekregen hebben, er zijn complete complete handleidingen te vinden over eten met stokjes en Japanse tafelmanieren. Succes!