Als er bij mij thuis niet gezamenlijk gegeten wordt, wil ik nog wel eens wat lekkers voor mezelf maken, maar als ik om kwart over zes een keer thuis kom en er blijkt niemand te koken, is het echt geen tijd voor culinaire uitsloverij. Dan wandel ik even rustig naar de lokale supermarkt en breng ik voor mezelf iets simpels mee. Zo ook vandaag.
Dit keer had ik eens zin in een pizza en wel zo’n Amerikaanse. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n fan van diepvriespizza’s en al helemaal niet van die Amerikaanse dingen, maar het is lekker makkelijk en zo’n Amerikaans ding vult bovendien een stuk beter dan zo’n flinterdunne pizza.
Op de terugweg bekijk ik eens de doos van mijn “American Style Pizza Hawaii”. Op de achterkant staat een idyllisch verhaal van “Maestro Pedroli”, hoe hij met zijn familie dineerde onder een olijfboom in Napels en hoe hij daar tot het authentiek Italiaanse recept van deze pizza kwam. Op zijn minst vreemd, ik wist niet dat Hawaii in Italië lag en al helemaal niet dat ze daar ook al aan van die vreemde pizza’s met dikke bodem deden.
Hij ligt nu in de oven, dus over een paar minuten weet ik hoe authentiek Italiaans “American Style” kan zijn.