vanuit het perspectief van Hester, omdat dat nu eenmaal veel interessanter is ;)
Na twee oefensessies in de tweepersoons onsen in de ryokan in Shimoda (Izu Shimoda welteverstaan), is het tijd voor het echte werk. Op de route naar onze volgende verblijfplaats Kyoto, hebben we een tussenstop in Rendaiji ingelast, om daar naar de hoog aangeschreven Kanaya onsen te gaan.
Om niet binnen vijf minuten weer buiten te staan (lees: praktisch gedeporteerd te worden), moet een strikte etiquette gevolgd worden. Ontspannen van deze hot water springs genieten is dus een serieuze zaak.
Bij binnenkomst worden we door een oud dametje (wat is dat toch met die oude dametjes) beiden naar andere ruimten verwezen; mannen en vrouwen zijn gescheiden. Er schijnt een ‘mixed bath’ te zijn, wordt gezegd, waar de vrouw via een sleutel toegang toe heeft.
De kleding dient achter gelaten te worden in een mandje in de kleedruimte. De volgende stap is op zoek te gaan naar plastic emmertjes en krukjes. Je zou zeggen dat je in een warm bad wel schoonweekt, maar dat is absoluut niet de bedoeling. Al steek je je grote teen ongewassen in het water, dan zullen alle Japanse inzittenden niet weten hoe snel ze het water uit moeten komen. Het bad bevuilen is het meest onbeschofte wat je in een onsen kunt doen. Dat wordt namelijk gevuld met natuurlijk bronwater, waar verschillende mensen in baden. Er moet dus eerst langs de rand van het bad even flink geschrobd worden voor je je het loeihete water in waagt (en natuurlijk goed afspoelen, want zeep in het bad is ook taboe).
Eenmaal schoon en in het water was het tijd om de buurt te verkennen. Vier baden van verschillende temperaturen binnen en een buitenbad. Het mannenbad was zo mogelijk nog groter. Dit bleek namelijk het ‘mixed bath’ te zijn na een soort alice in wonderland avontuur in het nemen van deuren.
Na heerlijk in het buitenbad in het zonnetje te hebben gezeten was het tijd om de reis te vervolgen naar Kyoto. Het laatste onsen avontuur van de vakantie was dit in ieder geval zeker niet!
Hester