Michel Jansen

Zoals ik onlangs al hintte had ik deze week eindelijk weer eens een concert in mijn agenda staan. The Feeling, met in het voorprogramma a balladeer.

Maandagavond stond ik dus met Bas, Elger, Susette en Tin in Tivoli Oudegracht in Utrecht.

Al een tijdje geleden ben ik verkocht geraakt aan de zoete ballads en de emotievolle rocknummers op het album Panama, maar a balladeer in het echt aanschouwen is toch wel andere koek. Het duurde helaas maar drie kwartier, maar het waren wel vijfenveertig minuten non-stop kippenvel. Vooral bij het niet gereleasede nummer “Tarot & Tequila”, opgedragen aan een overleden vriendin, deden mijn nekharen collectief de Wave. Zeker met “Komt een vrouw bij de dokter” vers in het achterhoofd.

The Feeling kende ik van hun album “Twelve stops and a Home”, met in het bijzonder de single “Sewn”, maar daar bleef het dan ook bij. Hoewel ze lang niet zo veel indruk op me hebben gemaakt als a balladeer, moet ik toch zeggen dat ze mijn verwachtingen te boven gingen. Met lekker lichte, zomerse en meezingbare nummers en stage-performance die letterlijk van het podium spettert is het echt een ultieme festivalband. Die gesloopte snaren maken het alleen maar vermakelijker.