Michel Jansen

2 May, 2007

Batamania

BatavierenraceSinds ik vorig jaar als voorzitter van Inter-Actief de slot-etappe voor mijn kiezen heb gehad, heb ik een zwak gekregen voor ‘s werelds grootste estafetteloop: de Batavierenrace. Ruim achtduizend studenten leggen daarbij in minder dan vierentwintig uur 185 kilometer af, verdeeld over 25 etappes en zoals ieder jaar was dat ook dit keer weer goed voor veel gestress met busjes, gedoe met hesjes, maar vooral veel lol.

Dit jaar zou ik de 22e etappe lopen. 8,9 Kilometer in de middag van Boekelo naar de Grolsch fabriek en daarmee 700 meter meer dan vorig jaar. Reden genoeg dus om al op tijd samen met Hester fanatiek begonnen te zijn met trainen bij Aloha. Dat ging al niet geheel zonder problemen, want toen ik door de blaren mijn voeten niet meer zag heb ik toch maar even degelijke hardloopschoenen aangeschaft. Aan de voorbereiding mocht het dus niet liggen.

Gelukkig gaan er altijd nog genoeg dingen fout. Bij de tweede herstart, in Barchem, was het lang onzeker of Sharon wel op tijd met het hesje (met daarin de chips voor tijdregistratie) binnen zou zijn, zodat deze kon worden overgedragen aan Bas. Natuurlijk lukte dat niet, waardoor Bas om 11:00 met een papieren rugnummer van start ging en ik hem als een idioot achterna moest om hem nog voor de finish van het verplichte hesje te voorzien.

Ik was op tijd, maar van het busje met daarin de volgende loper, aan wie Bas op zijn beurt het hesje zou moeten overdragen was dat niet te zeggen. Die stonden nog in de file. In een vlaag van chaos stond ik zelf al met het hesje klaar om te gaan lopen, maar afstand van 9,5 kilometer en het ontbijt dat ik een half uur eerder naarbinnen had lopen werken maakten dat ik daar toch maar vanaf zag. Gelukkig kwam loper Sjoerd me niet veel later alsnog verlossen.

Net gestartNaar mate de dag vorderde, werd steeds duidelijker waarom de organisatie eerder al een waarschuwing over het weer had afgegeven: man wat was het heet. Aan de bijna negen kilometer die mijn eigen etappe duurde leek maar geen einde te komen in de zinderende hitte. Gelukkig zat Bas zijn fietstas aardig vol met water.

Uiteindelijk heb ik, vooral door de hitte, langzamer gelopen dan vorig jaar. Over de 8,9 kilometer deed ik 46 minuten en 4 seconden, wat goed is voor zo’n 11,60 kilometer per uur, een 178e plaats voor die etappe en… het inhalen van Abacus. Iets langzamer dus dan vorig jaar, toen ik over 8,2 kilometer 41:51 deed. Over dezelfde afstand deed mijn lieftallige trainingsbuddy Hester dit jaar 45:11, een volle 25 seconden sneller dan mijn ploeggenoot Eelco, die dit jaar voor Sjoerd de honneurs waarnam.

Al met al genoeg om het geheel met gepaste trots af te sluiten tijdens het grootste studentenfeest van Nederland en daarna tevreden in bed te duiken.

23 April, 2007

Penis owner’s manual

Eerder schreef ik al over een site met alllerhande gebruiksaanwijzingen. Van bierviltje tot deurklink: erg handig allemaal.

Maar de gebruiksaanwijzing een bierviltje of een deurklink is natuurlijk kinderspel vergeleken met die van elke man zijn belangrijkste orgaan: de penis. Gelukkig is nu ook daar de gebruiksaanwijzing van teruggevonden. Compleet met operating instructions en troubleshooting.

If you get hit in the testicles, scream, lie down, apply an ice-packed cloth and take some deep breaths. If there’s swelling and the pain doesn’t subside within a few minutes, continue the icing and get to a garage and seek mechanical assistance.

11 April, 2007

Gedragscode voor weblogs: nodig?

Wat Tim O’Reilly, voor velen bekend van de boeken, dacht toen hij riep om een gedragscode voor blogs weet ik niet, maar hij is in ieder geval vastberaden er mee verder te gaan en Wikipedia-oprichter Jimmy Walles is ook van de partij. Er is ondertussen zelfs een running draftversie waar hardt wordt verdergewerkt aan de zogenaamde “Blogger’s Code of Conduct”. Die zou dan uiteindelijk moeten verschijnen op bloggingcode.org, een domein dat helaas ondertussen al door een domeinboer is weggekaapt.

In het kort komt de inhoud van de BCC, zoals er ook wel naar wordt verwezen, hier op neer:

  1. Neem de verantwoordelijkheid op voor je eigen woorden, maar ook voor de commentaren die je toelaat op je weblog.
  2. Zeg niets online dat je niet in het echte leven zou zeggen.
  3. Probeer eerst een conflict met de betrokken persoon op te lossen voor je publiekelijk reageert.
  4. Grijp in als je meent dat iemand onterecht wordt aangevallen.
  5. Aanvaard geen anonieme commentaren.
  6. Negeer lezers die met commentaren opzettelijk onrust willen zaaien.

Civility Enforced logo

Wie zich aan deze richtlijnen houdt, mag zijn weblog “Civility enforced” noemen en voorzien van de bijbehorende badge. Voor alle anderen is er het “Anything goes” label, wat zo veel zou moeten betekenen als:

This is an open, uncensored forum. We are not responsible for the comments of any poster, and when discussions get heated, crude language, insults and other “off color” comments may be encountered. Participate in this site at your own risk.
Anything Goes logo

Nu rijzen mij direct twee vragen. Allereerst: hebben we zo’n gedragscode wel nodig? We hebben tenslotte al jaren een gevoel van netiquette. Dat is echter een breed begrip en nooit erg specifiek opgesteld, dus een extra formulering voor de kunst van het webloggen kan natuurlijk geen kwaad.

Ten tweede vraag ik mij dan af of twee labels wel voldoende zijn. Als ik even naar mijn eigen weblog kijk, dan verdien ik dat label “civility enforced” niet eens. Ik schrijf zelf weliswaar met een zeker verantwoordelijkheidsgevoel, en ook mijn comments staan onder zekere moderatie, maar anonieme comments staan bij mij niet uit. Hell, Wikipedia was toch ook lange tijd open voor anonieme gebruikers? Toch heb ik wel het idee dat de boel hier over het algemeen vrij beschaafd blijft. Een “anything goes” free-for-all warzone zou ik het in ieder geval niet willen noemen.

Genoeg werk nog aan de winkel dus, voor die gedragscode voor webloggers. Zeker gezien alternatieven die reeds bestaan.

11 April, 2007

Get a Wii

Er zijn veel overeenkomsten aan te wijzen tussen Nintendo en Apple. Beiden zijn het betrekkelijk kleine vissen, die eigenwijs tegen de stroom van veelal grotere concurrenten inzwemmen. Ook in hun designvoorkeuren zijn de twee de laatste jaren nader gekomen, want zeg nu zelf, de Wii zou niet misstaan naast de huidige generatie iMacs.

iMac and Wii design

Apple heeft al een tijdje de campagne Get a Mac lopen, waarin de Mac steevast wordt vertolkt door een hippe jonge gast, terwijl de PC een saaie uitgezakte man is, die voortdurend door alledaagse problemen wordt geplaagd. Hartstikke flauw natuurlijk, maar wel enorm grappig. Mijn persoonlijke favoriet is trouwens “Security”.

Het was dus een kwestie van tijd voor de eerste “Get a Wii” parodie de kop op zou steken en die heb ik inmiddels gevonden. Met in de hoofdrol een blonde bimbo als de Wii en een “Multi layered, well-rounded” PlayStation 3 als tegenhanger. Briljant!

10 April, 2007

Afterworld

Afterworld
Waar YouTube vooral lijkt te worden gebruikt voor geinige filmpjes en videoblogs, duikt er soms en vreemde eend in de bijt. De naam van één van die eenden is Afterworld. Een post-apocalyptisch doemscenario à la Stephen King’s Cell dat in 130 afleveringen wekelijks wordt uitgerold op YouTube.

De eerste zeven afleveringen heb ik net bekeken en voor een gratis te bekijken serie ziet het er erg veelbelovend uit. Met een soort computergeanimeerd stripverhaal, voorzien van voice-overs die nog het meeste doen denken aan Max Payne wordt het verhaal verteld van Russel Schumacher, een man in een wereld waarin 99% van de bevolking, alsmede alle technologie door onverklaarbare oorzaak is overleden.

Zie de trailer om te zien wat ik bedoel of ga direct naar de hele serie.

6 April, 2007

Hot Fuzz

Hot Fuzz
Men neme een Amerikaans actiefilmscript en een flinke snuf Britse humor uit de zelfde schuur als Shaun of the Dead. Het resultaat: Hot Fuzz. Gisteren in premiere in de Nederlandse bioscopen en na een tentamen, een gezellig hapje eten met vrienden en wat wijn en bier, was er geen betere afsluiting van de dag mogelijk.

Hot Fuzz begint wat langzaam, voorspelbaar misschien zelfs, met een standaard “whodunnit” Amerikaanse actiefilm. De Britse acteurs, flauwe woordgrappen en net iets over de top steekjes naar het genre zijn een dead-giveaway, maar echt hilarisch is het allemaal niet. Langzaam bouwt de film op naar een ontknoping. Het wordt spannender, misschien zelfs een beetje sinister. Bijna is het mysterie opgelost…

Maar gelukkig wordt op dat moment het plot overboord gesmeten, in ruil voor een stel automatische shotguns en ander grof geschut en is de rest van de film goed voor kramp in de lachspieren. Met de beste shootout die je ooit in een supermarkt zag (bij nader inzien misschien ook wel de enigste).

Genoeg verklapt, kijken! Begin maar met de trailer.

5 April, 2007

My Humps

Alanis Morissette, bestaat die nog steeds? Blijkbaar wel, en dat niet alleen, ze heeft een briljante parodie gemaakt op het nummer My Humps van de Black Eyed Peas, waarin ze niet alleen Fergie en de hedendaagse MTV-cultuur, maar ook zichzelf op de hak neemt.

Ironisch genoeg vind ik deze uitvoering beter dan het origineel :X

3 April, 2007

Batch updating modification date to match EXIF

While importing some old photo’s from a backup of my old gallery into iPhoto, I found out this program uses file modification dates instead of EXIF for organizing my photo’s (boo, Apple!). Not wanting to spend hours scouring the web in search of some crappy application with a GUI that’s hard to understand, I whipped up this simple Shell script to do it for me:

#!/bin/sh
# Simple script to adjust file modification dates to EXIF dates
# Michel Jansen 2007
# http://micheljansen.org
# Licensed under CC Attribution 3.0 unporded
# http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/

errorOccured=0;

if [ $# -eq 0 ]; then \
	echo;
	echo "  Usage:" `basename $0` "";
	echo "  For example:" `basename $0` "~/pictures/*.jpg";
	echo;
	errorOccured=1;
	exit 1;
fi

while [ -n "$1" ]; do
	date=`jhead "$1" | grep 'Date/Time' | sed -e "s/^[^:]*: *\([^:]*\):\([^:]*\):\([^ ]*\) \([^:]*\):\([^:]*\):\([^:]*\)/\1\2\3\4\5.\6/"` ;
	echo -n "Setting date of \"$1\" to $date..."; 
	if  `touch -cmt $date "$1"` ; then
		echo "OK";
	else
		echo "ERROR";
		errorOccured=1;
	fi
	shift;
done

exit $errorOccured;

It requires jhead and simply loops through all the files provided on the commandline, setting their last modified time to the one it reads from the picture’s EXIF data.

3 April, 2007

They didn’t study

Terwijl de moed voor mijn tentamen Kansrekening & Statistiek me steeds verder in de schoenen begint te zakken, zijn er tijdens mijn SOG-momentjes nog genoeg dingen waar ik hartelijk om kan lachen.

Onder het motto: wie niet slim is moet creatief zijn, vind ik deze testantwoorden toch op z’n minst punten waard:

Was het maar zo makkelijk
Was het maar zo makkelijk
Bekend gevoel
Een bekend gevoel

Mijn persoonlijke favoriet is toch wel deze:

Olifant

Ik ben bang dat ik er zo makkelijk niet vanaf ga komen :P