Het was gisteren een treurige, regenachtige dag met het zonnetje hoog aan de hemel en geen wolkje aan de lucht. Gisteren was de dag van het afscheid van CaMu, de dubbelcolumn die dagelijks in de linkeronderhoek van de Volkskrant werd gevuld door afwisselend Remco Campert en Jan Mulder. Een column die ik altijd met veel plezier gelezen heb.
Aan al het goede mag dan wel een einde komen, maar dat maakte me niet minder nieuwsgierig naar de opvolger. Na tien jaar CaMu zou de columnist die het felbegeerde linkeronderhoekje zou erven behoorlijke schoenen te vullen hebben, dus dat schepte hoge verwachtingen.
Groot was dan ook mijn schrik toen ik vanochtend de Volkskrant uit de brievenbus trok en daar op de vertrouwde plaats ineens de Krantenkat aantrof: een cartoon van de Nederlandse tekenaar Peter Pontiac. Krantenkat is, zoals de naam al doet vermoeden, een kat met een vel van krantenletters. Oorspronkelijk geboren in de poezenkrant zal dit beestje ons tot 20 augustus dagelijks verrassen met een op de actualiteit ingespeelde cartoon.
Een beetje teleurstellend, omdat ik in eerste instantie toch uitging van een column. Een lekker luchtig stukje opinietekst om alvast warm te lopen voor de rest van de krant. We hadden toch al Gummbah en Sigmund? Toch onthoud ik me nog even van kritiek. Pontiac (eigenlijk J.G. Pollmann) won al verschillende prijzen voor zijn werk, dus het is zeker geen groentje.
Misschien staan die literaire schoenen een cartoonist nog lang zo gek niet.