Michel Jansen

Naar aanleiding van mijn avontuurtje van laatst zijn er nogal wat dingen in de media gekomen. Zo ook dus het filmpje dat onder andere op nu.nl en Omroep Brabant te zien is geweest. In dat filmpje doet woordvoerder van de politie Rob van Velsen een wel heel opmerkelijke uitspraak.

Hij zegt letterlijk: “We kregen een heel verontruste vrouw aan de lijn, die ook bedreigd was, als ze niet door zou lopen ze neergeschoten zou worden.” Daar stond ik wel even van te kijken. Niet omdat ik niet snap waarom die vrouw dat zo zou zeggen tegen de politie (het is namelijk NIET waar), maar veel meer omdat ik niet snap hoe de politie dat vervolgens als feit kan presenteren op de televisie en in de krant. Voor zover mij bekend is, ben ik verdacht op grond van de wet Wapens en Munitie. Over bedreiging is mij nooit iets gevraagd.

Ik vond dit zo vreemd dat ik net even heb gebeld met 0900-TUIG, om om opheldering te vragen. Aan de andere kant van de lijn, vanuit een lawaaiige auto, een mevrouw van de afdeling pers en communicatie van politie Brabant-noord, aan wie ik mijn brandende vraag voorlegde. Waarom moet ik op televisie zien dat ik iemand heb bedreigd? Waarom presenteert de politie dit überhaupt als een feit, zonder mij ook maar te melden dat ik er van verdacht word?

Het antwoord was lichtelijk schokkend en op zijn minst dubieus: dit doet men altijd. De woordvoerder had, zo werd mij verteld, uitsluitend de resultaten van een politieonderzoek gepresenteerd. O ja? Wat is er gebeurd met de bewijslast in Nederland? Zijn we niet langer onschuldig tot het tegendeel bewezen is? Het blijft een vreemde zaak. Zeker omdat de politie pas een rectificatie zou willen plaatsen als bewezen is dat de gewraakte uitspraak onjuist was.

De persvoorlilchters van de Nederlandse politie zijn smadelijke lasteraars. Laat ze maar eens bewijzen dat het niet zo is!