Shimoda hier, Shimoda daar

Voor onze laatste dag in Tokyo hadden we eigenlijk een bezoekje aan de Tsukiji vismarkt gepland staan. Dat zou betekenen dat we heel vroeg op moesten staan om de eerste metro te kunnen nemen, zodat er op de markt daadwerkelijk wat te zien zou zijn buiten wat visresten en onuitgeslapen toeristen. Vlak voordat we zoals gepland vroeg naar bed wilden gaan, wist de lieve dame van onze ryokan ons echter te vertellen dat de markt de volgende dag net gesloten zou zijn. Met de volgende ochtend ineens helemaal vrij zijn we toen nog maar wat langer opgebleven, wat we achteraf gezien beter niet hadden kunnen doen.

De volgende dag kwamen we namelijk nog niet heel uitgeslapen aan op Tokyo centraal station, vanwaar de reis naar onze volgende bestemming zou beginnen. Gewapend met een vooraf geprinte afdruk van de zoekresultaten van Hyperdia (een soort 9292ov) was het verkrijgen van reserveringen voor de eerstvolgende shinkansen een eitje. De trein zelf was al even makkelijk gevonden, dus toen we daar goed en wel in zaten gingen nog snel even de oogjes dicht.

Anderhalf uur later begonnen er toch wat vragen in het achterhoofd te spelen. Waarom doet die shinkansen er eigenlijk zo lang over? En waar komt de naam van dat eindstation me toch zo bekend van voor? Een korte blik op de kaart deed de bloeddruk rijzen: waarom zijn we in godsnaam onderweg naar het meest noordelijke puntje van Honshu?!?

In alle haast hadden we natuurlijk helemaal niet meer gekeken of de route die Hyperdia voor ons had uitgestippeld wel klopte en of er niet toevallig nog een plaatsje met de naam Shimoda bestond in Japan.

Nadat ook Hester uit haar slaap was opgeschrokken, sprongen we halsoverkop de trein uit om na een korte lunch meteen de volgende shinkansen terug naar Tokyo te nemen. Gelukkig zijn die dingen idioot snel. In Tokyo stapten we over op de trein richting Izu Shimoda, die ons dit keer wel naar het goede plaatsje bracht.

Daar aangekomen werden we hartelijk verwelkomd in onze ryokan door een oud dametje, dat ons direct onze ruime kamer wees. Een lekker maal in een lokaal visrestaurant (waar ook cantaloupe geserveerd werd) en een duik in de tweepersoons onsen van onze ryokan maakten een relaxed einde aan een avontuurlijke dag.

Comments are closed.